Parazwemmers Rogier en Chantalle willen naar Parijs

Parazwemmers Chantalle Zijderveld en Rogier Dorsman weten het zeker, dit moet hun jaar worden. Zij hopen op de Paralympische Spelen namelijk weer voor zwemgoud te gaan. Op dit moment zijn ze nog niet helemaal zeker of ze een paralympisch startbewijs krijgen, maar ze verwachten wel al een topsfeer in Parijs.

Chantalle en Rogier hebben hiervoor ook al meegedaan aan de Paralympische Spelen van Tokio in 2021. Chantalle heeft zelfs al twee paralympische deelnames op haar naam staan, want in 2016 debuteerde ze in Rio. Zij kan die Spelen goed vergelijken met die in Japan, waar door corona nog allerlei strenge regels golden. “In Rio bouwden 14.000 man langs het zwembad een feestje, in Japan zat er niemand en was het muisstil”, vertelt ze op AD.nl. Ze behaalde in Tokio wel maar liefst vijf medailles, waarvan twee keer goud. “Er was daar in Tokio veel te vieren voor me, maar geen familie om het mee te delen. Rio ging veel minder, maar kon ik de teleurstelling tenminste kwijt bij mijn ouders en zus, want die waren daar.”

Met fans in Parijs

Rogier behaalde in Tokio zelfs drie gouden medailles in het zwembad, maar miste op die mooie momenten ook zijn familie om de winst te vieren. “Na finales facetimede ik dan maar, vaak in de bus terug naar het Paralympisch dorp”, vertelt hij. In Parijs wordt dat straks makkelijker. Familie en vrienden van de twee zwemmers hebben hun reis naar Parijs al helemaal voorbereid. Ondanks dat ze nu wel hun fans bij zich hebben, zijn Rogier en Chantalle zijn nog voorzichtig enthousiast. Want het wordt alleen leuker als ze in Parijs ook winnen.

Van hobby beroep gemaakt

Winnen zou een mooie bekroning zijn op het vele harde werk wat zij elke dag in het zwembad leveren. Ook zonder medailles zien Rogier en Chantalle trouwens dat het topsportbestaan veel oplevert in hun leven. Rogier werd op zijn dertiende ineens vrijwel blind door een erfelijke netvliesziekte en een oogzenuwaandoening. “Mijn wereld stortte in. Binnen een paar maanden kon ik geen letter meer lezen en moest ik naar een andere, speciale school; de Koninklijke Visio School in Rotterdam. Ik zwom daarvoor al, maar toen werd het helemaal een uitlaatklep.” Toen hij onderdeel werd van het Nederlands zwemteam kon hij van zijn hobby zijn beroep maken.

Blauwe plek

Het leven als topsporter leerde hem ook om te gaan met zijn beperking. “Als topsporter moet je de grens opzoeken. En er soms ook overheen gaan. Ik ga in het bad altijd volle bak naar de overkant. Maakt niet uit of ik tegen de lijn kom, ik ga dóór. In het dagelijks leven pak ik het ook zo aan. Ga gewoon ergens heen en zoek het daar uit. Dan loop ik maar een keer tegen een bankje en heb ik een blauwe plek.”

Bron: AD.nl